سیستم اعلام حریق موزه و بناهای تاریخی چگونه است؟

آتش سوزی در هر نوعی و به هر میزانی که باشد می تواند خسارات زیادی به بار آورد. خوشبختانه این روزها با پیشرفت تکنولوژی، تجهیزات گسترده ای در زمینه تشخیص، اعلام و اطفاء حریق تولید شده اند که تا حد زیادی از بروز خسارات ناشی از آتش سوزی جلوگیری می کنند. موزه ها و بناهای تاریخی از مهم ترین مکان هایی هستند که باید از هر نظر تحت حفاظت قرار بگیرند. مجهز شدن ساختمان موزه و اماکن تاریخی به تجهیزات اعلام حریق در امنیت این مجموعه ها بسیار کمک کننده است. در این مطلب با این تجهیزات و کاربرد هر کدام آشنا می شویم.

اعلام حریق موزه و بناهای تاریخی

هر ساختمان و بنایی، هر چقدر هم که از بهترین متریال ساخته شده باشد، باز هم در برابر حوادث طبیعی همچون آتش سوزی نمی تواند به طور کامل در امان باشد. موزه ها و بناهای تاریخی که آثار فرهنگی، هنری و تاریخی مهمی از گذشتگان را در خود نگهداری می کنند، نیاز به امنیت و حفاظت بیشتری دارند.

شاید بتوان ساختمان موزه را از اولین گام های طراحی و ساخت به صورت کاملا اصولی بنا کرد. اما بناهای تاریخی تنها در برخی مواقع امکان مرمت دارند و نمی توان تغییری در بدنه و ساختار اصلی آن ها ایجاد کرد. بنابراین یکی از بهترین راهکارها برای محافظت این اماکن از آتش سوزی، استفاده از تجهیزات آتش نشانی از نوع اعلام حریق است.

موزه ها مجموعه ای از آثار فاخر فرهنگی، سازها، کتاب ها، مجسمه ها، تصاویر و تابلوهای حیرت انگیز را در خود نگهداری می کنند و کوچک ترین اقدام خطرزایی در این مکان می تواند سبب بروز آتش سوزی های مهیب شود. اکثر آثاری که در موزه ها و بناهای تاریخی مشاهده می کنید، از جنس چوب، کاغذ و سنگ هستند و همگی به نوعی می توانند از کوچک ترین جرقه ها، مهیب ترین شعله های آتش را به وجود بیاورند. پس ضرورت دارد که قبل از هر چیزی تمامی افراد در زمان مراجعه به این اماکن نکات ایمنی را رعایت کنند و همچنین یک یا چند سیستم اعلام حریق تمام قسمت های موزه را پشتیبانی و حمایت کند.

انواع سیستم اعلام حریق

سیستم های اعلام حریق موزه و بناهای تاریخی از نظر طراحی، مدل و نحوه عملکرد به انواع گوناگونی تقسیم می شوند. هر فردی که مسئول خرید تجهیزات اعلام حریق است، می تواند با توجه به شرایط ساختمان و میزان بودجه ای که برای این کار در نظر گرفته شده، هر کدام از انواع این سیستم های اعلام حریق را تهیه کند. به طور کلی می توانیم این سیستم ها را به سه گروه اصلی زیر تقسیم کنیم:

• سیستم اعلام حریق متعارف

این سیستم متشکل از کنترل پنل مرکزی، دتکتورهای تشخیص حریق، آژیر اعلام حریق، چراغ و شستی اعلام حریق است. این سیستم ها از چند زون مختلف تشکیل می شوند. در واقع می توان گفت بخش های مختلف سیستم اعلام حریق از جمله دتکتورها، آژیرها، فلاشرها و… از طریق همین زون ها یا مدارها به پنل کنترل مرکزی وصل و مرتبط می شوند.

این سیستم ها برای کار کردن باید به برق شهری وصل باشند. البته برای فعال کردن آن ها در زمان قطعی برق نیز می توان از باتری پشتیبانی که برای سیستم در نظر گرفته شده استفاده کرد. سیستم های متعارف بیشتر برای ساختمان ها و مکان هایی با ابعاد و مساحت کوچک مناسب هستند. نکته مهمی که باید در مورد این سیستم ها بدانید این است که به طور کاملا دقیق و مشخص نمی توانند محل اصلی آتش سوزی را تشخیص دهند. اما در مقایسه با دیگر سیستم های اعلام حریق قیمت ارزان تری دارند.

• سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

این سیستم ها را می توان در انواع معمولی و هوشمند از بازار تهیه کرد. آن چه که سیستم اعلام حریق آدرس پذیر را از سیستم های متعارف متمایز و برتر می کند، این است که علاوه بر تشخیص و اعلام حریق می توانند محل دقیق آتش سوزی را نیز پیدا کنند. تمامی تجهیزات این سیستم شامل دتکتورها، آژیرها، ماژول های ورودی و خروجی و… آدرس مخصوص به خود را دارند. بنابراین سیستم پس از فعال شدن هر کدام از آن ها، می تواند سریعا آدرس منطقه تحت خطر را شناسایی کند.

• سیستم اعلام حریق بی سیم

در این سیستم همانطور که از نامش پیداست از هیچ وسیله ارتباط دهنده، سیم یا رابطی برای برقراری ارتباط استفاده نمی شود. این امواج هستند که باعث فعال سازی سیستم اعلام حریق می شوند. نقطه ضعف این سیستم دقیقا همین جاست که اگر تداخلی در امواج سیستم رخ دهد، عملکرد سیستم با مشکل روبرو خواهد شد.

محصول مرتبط: سیستم اعلام حریق حریق اتاق سرور (دیتا سنتر)

انواع دتکتور اعلام حریق در موزه و بناهای تاریخی

در بحث اعلام حریق موزه و بناهای تاریخی، دتکتورها نقش بسیار مهمی را ایفا می کنند. این تولیدات دست بشر توانسته اند با همین اندازه و ابعاد کوچک خود تحول بزرگی در افزایش امنیت ساختمان ها ایجاد کنند. دتکتورها یا تشخیص دهنده های حریق در انواع دودی، حرارتی، شعله، گازی، ترکیبی و… به بازار عرضه می شوند و هر کدام نسبت به موضوع خاصی حساسیت دارند.

به عنوان مثال، دتکتورهای حرارتی با خارج شدن دمای محیط از حالت استاندارد و تعریف شده و افزایش گرما، سریعا فعال می شوند و پیام خطر را از طریق مدارهای خود به پنل کنترل مرکزی ارسال می کنند. دتکتورهای دودی نیز در اثر شناسایی هر نوع ذرات دود در فضای موزه آن را تشخیص داده و هشدار خطر را به پنل کنترل مرکزی اعلام می کنند.

پس این تجهیزات می توانند در زمینه اعلام حریق بسیار کاربردی و موثر واقع شوند. بسته به تعداد بخش های موزه و طبقات آن می توان از تعداد مشخصی دتکتور در نقاط مختلف استفاده کرد. معمولا دتکتورهای ترکیبی که می توانند به صورت همزمان دود و افزایش حرارت در محیط را تشخیص دهند بیشترین میزان تقاضا را در بازار دارند.

شستی و آژیر اعلام حریق

شستی ها که معمولا آن ها را در نقاط قابل دسترس و درب خروجی ساختمان موزه نصب می کنند، به صورت دستی فعال می شوند. کاربران پس از شکستن شیشه جلوی شستی و فشار دادن دکمه آن، پیام خطر را به پنل کنترل مرکزی اعلام می کنند. در نهایت آژیرها که می توانند همراه با صدا و نور باشند، پس از فعال شدن سیستم اعلام حریق موزه و بناهای تاریخی شروع به انتشار صوت و نور در محیط می کنند تا تمامی مسئولین و ساکنین از وجود خطر آگاه شوند.